Woliera

[ssammler]

Tu brakóje indyków i perliczek.

[wanted]

No to wstawiajcie te zdjęcia,czas najwyższy.
Moje fotki-znajdziecie przeważnie w Prywatnej Galerii http://www.forum.woliera....php?user_id=207 -zapraszam. Mam zamiar ją jeszcze poszerzyć ale to w najbliższym czasie. :mrgreen:

[Januszsz]

czytając powyższe posty każdy chciałby żeby było jak najwięcej informacji o interesujących go tematach, o jego pupilach.Ja też jestem fanatykiem drobiu każdej odmiany bo są piękne.
Woliera jest " kopalnią wiedzy" i każdy znajdzie jak nie w jednym numerze to w drugim
informacje na interesujące go tematy.Mi jest tylko przykro że pismo będzie się ukazywać
co dwa miesiące, bo zawsze czekam na nie z ciekawością jakie będą tematy, i czytam zawsze
wszystko a i koledzy są zadowoleni bo też dowiadują się zawsze czegoś nowego.A i wnuki mają lekturę do obejrzenia szczególnie jak są piękne papugi.

[sroszkowski]

Ale za to "Woliera ma obecnie 100 stron (numer 2/2007 nawet 104), a więc przeciętnie o 40% zwiększyła swoją objętość. Znam już częściowe wyniki sprzedaży pierwszego numery z tego roku. Rozszedł się znakomicie, o wiele lepiej niż dotychczasowe "chudsze" numery.

[el lobo]

Uważam, że takie posunięcie było bardzo dobre. Lepiej żeby Woliera zawierała więcej artykułów i były na wyższym poziomie. Holenderski Aviornis International Magazine wychodzi tez co 2 miesiące, a ilu tam jest hodowców, a ilu u nas.

Chciał bym jednak, by artykuły opisujące ptaki zawierały więcej przemysleń i własnych doswiadczeń autorów, by oprócz niezbednych informacji dzielili sie równiez swoimi przezyciami związanymi z hodowla. Co ich najbardziej zdziwiło, zaskoczyło, co sprawiło im radośc, a co rozczarowało. Hodowla to przeciez niekiedy duże przezycia, gdyż prawdziwgo hodowce łaczy więź emocjonalna ze swoimi podopiecznymi.

[sroszkowski]

I tu jest podstawowy problem, bo być znakomitym hodowcą nie oznacza wcale, że będzie się jednocześnie dobrym autorem. Zawsze powtarzam w redakcji, że najwartościowsze są teksty pisane na bazie własnych doświadczeń, zawierające potężną dawkę wiadomości praktycznych, a nie materiały, które ja nazywam "obrazkowymi".
Inna sprawa, to poziom hodowli w Polsce. Niech tak każdy położy rękę na sercu i powie ilu jest hodowców, kur, kaczek czy bażantów z prawdziwego zdarzenia, którzy prowadzą planową pracę hodowlaną. A ilu z nich potrafi jeszcze o tym interesująco napisać?

[el lobo]

Moim zdaniem powinno sie równiez pisać o porażkach i rozczarowaniach, opisując hodowle danego gatunku. Pisanie tylko o sukcesach i to w sposób sugerujący odbiorcy, że autor osiagnął go bez trudu ma negatywne skutki dla osoób poczatkujących. Karzdy na poczatku ponosił porażki. Jednak poczatkujacy musi o tym wiedzieć, gdyz czytając tylko o sukcesach i przyrównując to do własnych niepowodzeń bardzo szybko może sie znieczęcic i porzucić hobby. Mając swiadomośc, że poczatkowy okres zawsze jest trudny, łatwiej bedzie przez przez niego przejść. Z moich obserwacji wynika, że krytyczne są pierwsze2-3 lata. Jesli poczatkujący przetrwa ten okres, to będzie hodował do końca życia :mrgreen: .
Innym aspektem pisania o porażkach jest uswiadomienie poczatkującym, że hodowla to trudne i mozolne zajęcie, a wyhodowanie czegoś wartościowego wymaga poswięceń. W ten sposób można uczyć szacunku do pracy hodowlanej. Dla hodowców stosunek poczatkujących do tego hobby może być irytujący, gdyż sądzą, że hodowla jest zabawą.

[wanted]

I tak najlepiej byłoby chyba wszystko to ujmować. Początkujący hodowcy, wiedzieliby że nie są sami i że nie tylko im się coś przytrafiało niemiłego, a zapewne wielce by ich to podbudowywało i w miarę ich hodowli uczyło tak jak i nas samych.
Ciekawe co mnie czeka z moimi ptakami ?