Woliera

[dagmaraD]

dokladnie wszystcy hodowcy o tym wiedza ze zielona brawa nug jest sprzężona z płcia czyli krzyzówka kury zielononózki np z białym leghornem bedzie skutkowała żółtonogimi kogutami bedzie skutkowała wszystkimi kurczetami żółtonogimi

[Markus Kurspiot]

Zielononóżka to nie tylko kura z zielonymi nogami! Osoby mające dużą wiedzę z genetyki potrafią obejść wszytskie trudności... Na szkoleniu w Powsinie pan Marek Łabaj prezentował (pokaz slajdów) i omawiał jak wychodować kilkanaście różnych odmian kolorystycznych. I jest to możliwe!!!

[Reticulata]

Aby dodać oliwy do ognia ujawnię, że mam już zielononóżki kuropatwiane, znoszące jajka o zielonej skorupce. Eksterierem niczym się nie różnią od właściwych. Tylko jajami. Genetycznie cech nie jest jeszcze w 100% utrwalona. Muszę sprawdzić tę cechę u kogutów. Czy ktoś zabroni mi tworzyć i hodować takie kury? W tej chwili jedni pomyślą. Ech! Co to za zielononóżki? Inni natomiast już dziś pytają się o jajka wylęgowe.

[dagmaraD]

[dagmaraD]

to ja sie pyam czy chodzi nam o POLSKIE rasy w pełnym tego słowa znaczeniu czy chodzi nam o krzyzówki miedzyrasowe???

[marekka]

No własnie prosze Państwa czy jakas tam zielononózka po kilku krzyzówkach z innymi rasami jest jeszcze nasza polską zielononózka , bo moim zdaniem to mieszaniec miedzyrasowy. Tak samo ma sie sprawa z innymi zwierzetami czy jedna rasa psów np owczarek niemiecki skrzyzowany z owczarkiem szkockim to owczarek szkocki czy niemiecki , a moze nowa rasa a kazdy powie ze to w potocznym języku kundel

[hodowca01988]

Zgadzam , zielononózka to zielononózka kuropatwiana jezeli chodzi nam o zachowanie naszego dziedzictwa to uwazam ze powinna pozostac taka jaka była i jest obecnie czyli kuropatwiana . Krzyzówki z innymi rasami spowoduja tylko spadek ilosci orginalnych zielononózek

[Reticulata]

Temat znacznie odbiegł od właściwego. Aż się dziwię, że Administrator nie interweniuje. Uczestników dyskusji proszę o właściwe (nie potoczne) posługiwanie się pojęciami: mieszaniec, krzyżówka, rasa. Niektórych ostro reagujących i przytaczających psie przykłady, proszę o zapoznanie się z historią psich ras. Przecież rasy: biała zielononóżka, czy pies doberman nie spadły z niebios, lecz są produktem przemyślanych działań człowieka, miedzy innymi „dolewu krwi” określonych ras i żmudnego utrwalanie przez hodowcę wyznaczonych, konkretnych (wlanych) cech.

[Uprawa Kurczaków]

Szanowny Panie Zuffa,
Cieszy mnie fakt, że chce Pan pomagać w propagowaniu czubatki polskiej, jednak podanie przez Pana nazwiska L. Tarasewicza i M. Łukasiewicz jako największych propagatorów hodowli kur w Polsce a zwłaszcza ras polskich nie są najlepszym przykładem…a dlaczego?
Poza Blue City(jedną, jedyną wystawą w roku)wymienione przez Pana osoby, nie wystawiają NIGDZIE w Polsce swoich kur. Podejrzewam że, Wystawa w Nitrze była jedyną(tu się mogę mylić) gdzie p. L. Tarasewicz wystawił swoje kury, same bojowce i 4 zielononóżki(?). P. Łukasiewicz nie wystawiła żadnych ptaków. Nie pracują nad polskimi rasami, nowymi ubarwieniami, nie są zainteresowani odtwarzaniem naszego dobra narodowego – wielu zapomnianych ras, nie są zainteresowani żadną współpracą. Potrafią stać jedynie w roli recenzenta i wytykać błędy. To nie jest dobry przykład propagatorów polskich ras w kraju i za granicą, i nie sądze by można było na nich liczyć w tej sprawie.

W 2002r L.Tarasewicz i A. Kruszewicz wydali wspólnie książeczkę pt „Kury ozdobne.” I co tam można znaleźć! Czubatkę polską! Przytoczę pewien fragment z tej książki… „Dawniej tę rasę znano w Polsce jako kurę padewską, ale skoro w USA i Wielkiej Brytanii występuje ona pod nazwą czubatki polskiej, to chyba nie ma co się jej wypierać”. Skąd taka zmiana? Mogę się tylko domyślać.

Jest w Polsce wielu zaangażowanych w sprawę hodowców, którzy bardzo liczą na Pańską pomoc w rozwiązaniu problemów związanych z rejestracją polskich ras drobiu w EE, ale z pewnością nie są to wymienione przez Pana osoby.

Aneta Zniszczyńska
była członkini Klubu Gallus
obecnie v-ce prezes d/s hodowlanych w Warszawskim Związku HGRiDI
członek Stowarzyszenia „Czubatka Polska”

[dagmaraD]

W tworzeniu nowych odmian barwnych w danej rasie powinny brać udział ptaki odpowiednie kojarzenie i utrawalanie pewnych cech( w wyniku spontanicznych mutacji genetycznych) wtedy tworzy sie nowe odmiany barwne w obrebie danej rasy dolew obcej krwi z innej rasy to już mieszaniec. Co do czubatki polskiej sama je hoduje podobaja mi sie nowe odmiany barwne ale tutaj w tym przypadku od początku była wieksza pula genetyczna i większe możliwości. Zielononóżki w tej chwili pochodza wszystkie ze stad zachowawczych ponieważ były wypierane przez inne rasy i również kojarzone w wyniku czego powstawały mieszańce. Dlatego stworzono stada zachowawcze . Co do Pani zniszczyńskiej to nie wiem p w jakim celu przytacza nazwisko p. Łukasiewicz i p. Tarasewicza po co nam ich zasługi skupmy sie na swoim

[Piot_70]

Dzień dobry . . Tu jest odpowiedź na wasze pytania .

[sroszkowski]

Zamykam temat.
Dziękuję wszystkim za ciekawą, czasami pełną emocji dyskusję.
Korzystając z przywileju podsumowania kilka zdań refleksji. Dwa istniejące w Polsce Stowarzyszenia mają zupełnie inny program działania i zakładają sobie różne cele.

Dla Stowarzyszenia Czubatka Polska takim celem jest organiczna, pozytywistyczna praca nad polskimi rasami drobiu. Jest to działalność żmudna, przynosząca widoczne efekty - nie od razu ale po wielu, wielu latach trudu. Wymaga ogromnych wyrzeczeń, a także wiedzy, choćby z zakresu genetyki. Do naszej pracy potrzebna jest wielka wytrwałość i spokój. Nie jest efektowna bo odbywa się w zaciszu kurników. Taki jest jednak nasz wybór.

Hodowcy zrzeszeni w Gallusie potrafią przygotować od wielu lat piękne i z roku na rok coraz ciekawsze wystawy. Wszyscy widzą i doceniają ogromny wkład, zwłaszcza Pana Tarasewicza i Pani Łukasiewicz, jaki został włożony w popularyzację hodowli kur ozdobnych w Polsce. Z tego wkładu korzystamy wszyscy. Polskie rasy kur też.

Rywalizacja, czasami konflikty nie są rzeczami złymi. Od wieków są źródłem postępu. Trzeba jednak pilnować się, aby ta rywalizacja nie przeradzała się we wzajemne wyniszczanie. Ta granica jest często bardzo krucha. Szanujmy się nawzajem i tam, gdzie to jest możliwe, współpracujmy ze sobą i szukajmy spraw, które nas łączą a nie dzielą.